O Rasie:
FCI – Standard N° 149 / 16. 04. 2004
POCHODZENIE: Wielka Brytania.
DATA PUBLIKACJI OBOWIĄZUJĄCEGO WZORCA: 24.03.2004.
UŻYTKOWOŚĆ: Pies do towarzystwa i odstraszający.
KLASYFIKACJA FCI: Grupa 2 Pinczery, sznaucery, molosy i szwajcarskie psy do bydła.
Sekcja 2.1 Molosy typu mastyfa.
Bez prób pracy.
WRAŻENIE OGÓLNE: Krótkowłosy, przysadzisty, raczej niskonożny, mocny, o dobrze rozbudowanym, zwartym tułowiu. Głowa stosunkowo duża w proporcji do wielkości psa, ale ani ona, ani żadna inna partia ciała nie zakłócają ogólnej harmonii, nie dają wrażenia deformacji, ani nie wpływają na sprawność ruchu. Kufa krótka, szeroka, tępa i zadarta. Wszelkie objawy trudności w oddychaniu w najwyższym stopniu niepożądane. Tułów krótki, zwarty, jakakolwiek nadwaga niepożądana. Kończyny mocne, masywne, suche. Zad wysoki i mocny, ale nie tak masywny, jak ciężki front. Suki mniejsze i nie tak imponujące, jak psy.
ZACHOWANIE/TEMPERAMENT: Daje wrażenie zdecydowania, siły i sprawności. Czujny, śmiały, oddany, odważny, choć wygląd ma groźny, to z natury jest łagodny; można na nim polegać.
GŁOWA: Oglądana z boku jest bardzo głęboka i krótka od potylicy do nosa. Czoło płaskie, skóra na czole i głowie luźna i lekko pomarszczona, ale nie aż tak, aby zmieniała kształt głowy lub zwisała na nos. Kości czołowe wyraźne, szerokie, wysokie i kanciaste. Od stopu do środka długości czaszki, do jej najwyższego punktu, przebiega dobrze widoczna, szeroka i głęboka bruzda. Kufa od przedniej krawędzi kości policzkowych aż do nosa krótka, pomarszczona. Odległość od wewnętrznego kąta oka (albo od środka stopu pomiędzy oczami) do czubka nosa nie przekracza odległości od czubka nosa do kąta warg.
MÓZGOCZASZKA:
Czaszka: O dużym obwodzie. Oglądana z przodu bardzo głęboka od najwyższego punktu do stawu żuchwowego, a także bardzo szeroka i kanciasta.
Stop: Głęboki i szeroki pomiędzy oczami.
TRZEWIOCZASZKA: Oglądane z przodu poszczególne jej części muszą być wyważone i symetryczne względem osi pionowej.
Nos: Duży, o dużych nozdrzach, szeroki i czarny, w żadnym razie nie czekoladowy ani cielisty, koniec nosa cofnięty ku oczom. Nozdrza duże, szerokie, otwarte, z dobrze wykształconą przegrodą nosową.
Kufa: Krótka, szeroka, zadarta i bardzo głęboka od kąta oka do kąta pyska. Fałda skóry nad nosem nie może wystawać poza linię profilu.
Wargi: Grube, mięsiste, wiszące i bardzo długie, całkowicie zakrywają boki żuchwy, ale nie przód. Z przodu schodzą się i powinny zasadniczo zakrywać zęby.
Uzębienie: Szczęki szerokie, mocne i kanciaste, dolna wystaje przed górna i jest zadarta ku górze. Sześć niewielkich siekaczy ustawionych jest w równej linii pomiędzy kłami. Kły szeroko rozstawione. Zęby duże i mocne, nie powinny być widoczne przy zamkniętym pysku. Oglądana z przodu żuchwa jest ustawiona dokładnie i równo przed szczęką górną.
Policzki: Dobrze zaokrąglone, sięgające aż poza oczy.
Oczy: Oglądane z przodu są nisko osadzone, w dużej odległości od uszu, na tej samej poziomej linii, co stop. Szeroko rozstawione, ale zewnętrzne kąciki mieszczą się w obrysie policzków. Okrągłe, średniej wielkości, ani zapadnięte, ani wypukłe, jak najciemniejsze, niemal czarne, nie ukazują białkówki, gdy pies patrzy prosto do przodu. Oczy nie zdradzają żadnych objawów chorobowych. Uszy: Wysoko osadzone: przy oglądaniu z przodu ich wewnętrzne krawędzie dotykają najwyższych punktów czaszki, jak najszerzej i najdalej od oczu. Małe i cienkie, w kształcie płatka róży, co znaczy, że załamują się do tyłu i na zewnątrz, tak, że widoczne jest częściowo wnętrze ucha.
SZYJA: Średniej długości, bardzo gruba, głęboka i mocna. Kark łukowato wysklepiony, skóra na szyi gruba, luźna i pomarszczona, tworzy podwójne podgardle, ciągnące się od żuchwy do klatki piersiowej.
TUŁÓW:
Linia górna: Tuż za kłębem opada (tam grzbiet jest najniższy), dalej wznosi sie ku lędźwiom, które są wyższe od kłębu, a następnie opada stromo ku ogonowi, dając w efekcie karpiowaty grzbiet, który stanowi bardzo charakterystyczną cechę rasy.
Grzbiet: Krótki, mocny, szeroki w łopatkach, i stopniowo zwężający sie ku lędźwiom.
Klatka piersiowa: Szeroka, z boków okrągła, pojemna i głęboka. Przedpiersie szerokie, krągłe i bardzo głębokie. Klatka piersiowa zawieszona jest między przednimi kończynami, bardzo obszerna, za przednimi nogami dobrze zaokrąglona, o wysklepionych żebrach, nigdy płaska.
Brzuch: Podciągnięty, nie obwisły.
OGON: Osadzony nisko, wychodzący prosto od nasady i dopiero dalej wygięty do dołu. Na przekroju okrągły, sierść na ogonie gładka, bez szczotki czy frędzli. Ogon średniej długości, raczej krótki, niż długi, gruby u nasady i gwałtownie zwężający się ku ostremu końcowi, noszony nisko, bez zakręcenia na końcu, nigdy nie wznoszony powyżej grzbietu.
KOŃCZYNY
KOŃCZYNY PRZEDNIE: Bardzo krępe i silne, szeroko rozstawione, o mocnym kośćcu i umięśnieniu, proste; wydają się wykrzywione, ale kości są mocne i proste. Krótsze od tylnych, ale nie aż tak, aby grzbiet wydawał się długi, albo ruch i sprawność psa były upośledzone.
Łopatki: Szerokie, długie, skośnie ustawione; bardzo mocno umięśnione, co powoduje, że wyglądają jak przyczepione do tułowia.
Łokcie: Niskie, wyraźnie odstające od żeber.
Śródręcze: Krótkie, mocne i proste.
KOŃCZYNY TYLNE: Potężne i mocno umięśnione na całej długości, aż do stawów skokowych, dłuższe od przednich, skutkiem czego lędźwie są podniesione, proste, o mocnych śródstopiach.
Kolano: Zaokrąglone i skierowane trochę na zewnątrz.
Stawy skokowy: Zbliżone do siebie, skutkiem czego łapy są skierowane na zewnątrz, niskie, słabo kątowane.
ŁAPY: Przednie nieznacznie skierowane na zewnątrz, średniej wielkości i okrągławe. Tylne – okrągłe i zwarte, palce mocne i zwarte, ale rozdzielone, łapa dobrze wysklepiona.
CHODY: W szczególny sposób ciężkie i wysilone. Pies zdaje się poruszać krótkimi, szybkimi krokami, dotykając ziemi końcami palców. Tylne łapy podnoszone są nisko, jakby głaskały podłoże, jedna z łopatek wysuwana jest mocniej do przodu. Niezwykle ważna jest pełna sprawność ruchu.
SZATA
SIERŚĆ: Delikatna, krótka, przylegająca i gładka (wrażenie twardości spowodowane jest tylko krótkością i zwartością sierści), nie szorstka.
MAŚĆ: Jednolita lub z maską, zawsze czysta i lśniąca: pręgowana, czerwona w rozmaitych odcieniach, płowa itp. Łaciata: każdy z tych kolorów postaci łat na białym tle. Maść czarna, czarna podpalana, cielista wysoce niepożądane.
WAGA:
Pies: 25 kg .
Suka: 23 kg .
WADY: Wszelkie odchylenia od podanego wzorca powinny być uznane za wady i oceniane w zależności od stopnia nasilenia i wpływu na zdrowie i sprawność psa. Sędziowie zobowiązani są do ścisłego przestrzegania zapisów wzorca i zwracania szczególnej uwagi na następujące wady:
• Fałda nad nosem opadająca i częściowo zakrywająca truflę nosa.
WADY DYSKWALIFIKUJĄCE:
• Agresja lub wyraźna lękliwość.
• Objawy trudności w oddychaniu.
• Wrośnięty ogon.
Każdy pies o nienormalnej budowie i/lub przejawiający zaburzenia zachowania powinien być zdyskwalifikowany.
N.B.: Samce muszą mieć dwa normalnie wykształcone jądra, w pełni wyczuwalne w mosznie.